Przeglądarki oferują kilka mechanizmów przechowywania danych, z których każdy jest odpowiedni do różnych zastosowań:
-
Cookies: Małe fragmenty danych przechowywane i wysyłane z każdym żądaniem HTTP. Są zwykle używane do zarządzania sesjami, personalizacji i śledzenia. Mają ograniczoną pojemność (około 4KB) i mogą wpływać na wydajność ze względu na ich dołączanie do każdego żądania.
-
LocalStorage: Umożliwia przechowywanie danych lokalnie w przeglądarce użytkownika bez daty wygaśnięcia. Jest synchroniczny i ma limit przechowywania około 5MB. Jest używany do przechowywania preferencji użytkownika, ustawień i innych statycznych danych, które powinny przetrwać między sesjami.
-
SessionStorage: Podobne do LocalStorage, ale z zakresem sesji. Dane są usuwane po zakończeniu sesji strony (tj. po zamknięciu karty lub okna). Jest używany do tymczasowego przechowywania danych, które muszą przetrwać tylko jedną sesję, takich jak dane formularzy lub stan, który nie musi być zachowywany długoterminowo.
-
IndexedDB: Niskopoziomowe API do przechowywania dużych ilości ustrukturyzowanych danych. Obsługuje transakcje i pozwala na bardziej złożone zapytania i wymagania dotyczące przechowywania. Jest asynchroniczne i używane do aplikacji wymagających przechowywania dużych ilości danych, takich jak aplikacje offline, duże kolekcje rekordów lub cache'owanie danych dla wydajności.
-
WebSQL (zdeprecjonowane): Relacyjne API bazy danych zaprojektowane do pracy z zapytaniami SQL. Nie jest już zalecane do użycia, ponieważ zostało zastąpione przez IndexedDB.
Każdy typ pamięci oferuje różne korzyści i powinien być wybierany w zależności od specyficznych potrzeb aplikacji, biorąc pod uwagę takie czynniki jak wielkość, trwałość i wydajność.